Over mij

In 2006 kwam ik via via bij een coach terecht en hoorde ik voor het eerst over hooggevoeligheid (HSP). Er ging een wereld voor me open. Voor het eerst in mijn leven voelde ik me gezien en had ik het gevoel ergens bij te horen. Ik was niet gek, het lag niet aan mij. De kwartjes vielen per kilo en ik kon met wat ik nu wist heel veel dingen uit mijn leven in een ander perspectief plaatsen.

Soms was dat wat ik binnen dat andere perspectief plaatste net zo pijnlijk als ervoor, maar regelmatig gaf het veel helderheid en troost. Ik kon eindelijk op een manier gaan opbouwen die bij mij paste. Ik kon opnieuw beginnen, zo voelde het.

De ene keer leerde ik door vallen en opstaan, de andere keer had ik hulp nodig van een therapeut of coach. Een aantal dingen bleef ik echter onder het tapijt schuiven. Ik had er geen zin in, vond het te spannend of vond een ander excuus er niet mee aan de slag te gaan.

Totdat ik moeder werd en merkte dat ik bepaalde onzekerheden en frustraties op mijn kinderen ging afreageren. Totdat ik voelde dat zij mij echt nodig hadden en dat ik keuzes moest gaan maken. Mijn oude pijnen zorgde ervoor dat ik er niet voor de volle 100% voor hen kon zijn en dat kon ik mezelf echt niet meer toestaan. Dus ik ben het aangegaan. En nu echt.

Het moederschap geeft mij vleugels en mijn hart stroomt over van liefde, maar het maakt ook dat ik hoge drempels durf over te stappen omdat ik voel dat ik geen keuze heb. Het is wat ik moet doen voor mezelf, maar vooral voor mijn kinderen. Ik sta steviger dan ooit en dat is heerlijk!