Gezinscoach

Voordat ik moeder werd, had ik een beeld van hoe mijn ideale gezin eruit zou zien. Had jij dat ook? In mijn fantasie zie ik twee jongens kibbelend aan een grote eettafel, ik zie een tevreden vader  toekijken. Ik zit met een glas wijn te praten met de oudste over haar eerste vriendje. Een prachtig licht vult de sfeervolle ruimte en alles is fijn. Dat beeld. Zo zou het zijn later als ik groot ben. Kopjes thee als de kinderen uit school kwamen. Uitwaaien aan zee in het weekend. Spelletjes aan tafel met soep. We zijn lief voor elkaar, beschermen elkaar en kunnen samen de hele wereld aan.

Dream on

Ok. Toegegeven. Er schuilt in mij een romanticus. Natuurlijk is dit niet persé de alledaagse werkelijkheid, daar ben ik ondertussen heus wel achter. Het echte leven is anders. Die oudste dochter is nooit geboren en wij zijn gezegend met twee geweldige jongens. Kopjes thee na school? Ik ben er vaak wel voor in, maar zoonlief heeft helemaal geen zin in praten en duikt veel liever met Playmobil zijn kamer in. Snap ik. Onze kinderen zijn nog jong, dus die droom van samen spelletjes doen hou ik mijn hart lekker in stand. Dat gaan ze ontzettend leuk vinden. Vast wel.

Reality check

Laatst had ik het er met een lieve vriendin over. Haar kinderen zijn 11 en 14 jaar. Zij en haar man werken beiden. Ze vertelde dat ze echt zo’n What’s App-gezin geworden waren. Via de app hielden ze in de gaten wie wanneer thuis was, wie voor het eten zorgde, hoe het ging bij de tandarts, wie mee at en wie zou rijden voor de hockey op zaterdag. Samen spelletjes doen? Kopjes thee drinken en práten? Ze kon zich oprecht nauwelijks herinneren wanneer ze überhaupt als gezin echt samen geweest waren. Aan de ene kant kon ze aanvaarden dat dit nou eenmaal is wat het is. Aan de andere kant was ze er verdrietig over. Weet je, zei ze, ik heb eigenlijk geen idee hoe het met iedereen gaat. Ik ga er maar van uit dat alles ok is en dat ik het anders wel hoor, maar ergens knaagt er natuurlijk iets. Eigenlijk mis ik ze gewoon! Ik wil dit liever anders. Maar hoe?

Het zette me aan het denken. Ik herken wat mijn vriendin vertelt en weet dat haar gezin echt een warm en liefdevol gezin is. Ik denk dat ze gelijk heeft dat het met iedereen goed gaat en dat ze er op mag vertrouwen dat ze het weet als hier iets in verandert. En toch.. Ik kan me haast niet voorstellen dat niet iedereen binnen deze familie iets mist, elkaar mist.

Samen zijn

Ik bel haar op en stel haar voor een keer een middag te blocken in de agenda. Een paar uur aandacht voor elkaar. Ik zal de boel in goede banen leiden en een paar spellen en materialen meenemen die garant staan voor luchtige vrolijkheid, maar tegelijkertijd zullen verbinden. We doen net alsof haar gezin proefkonijn is voor een nieuwe methode, dan zijn ze vast bereid mij te helpen en mee te doen.
Ons doel is ontspanning en elkaar een beetje beter leren kennen. En stiekem checken of het echt waar is dat het goed met iedereen gaat. Ze is direct enthousiast en we maken een afspraak.

Een paar weken later bel ik aan. Het is een beetje onwennig om in deze setting aanwezig te zijn, omdat ik het hele gezin goed ken, maar al snel ben ik de coach en gaan we ervoor. Ik begin met een voorstelrondje, maar dan niet van jezelf maar van degene die links van je zit. Een beetje lacherig wordt hier een begin gemaakt, maar al snel klinken de meest prachtige omschrijvingen en complimenten door de kamer. Mijn vriendin kijkt me aan en ik zie dat voor haar deze middag nu al geslaagd is.

En nu jullie?

Misschien lees je dit en word je hier blij van. Denk je bij jezelf dat jij en je gezin eigenlijk ook zo’n gezin zijn dat per ongeluk een beetje langs elkaar heen leeft. Dat het goed gaat en er geen echte zorgen zijn, maar dat écht contact en met elkaar praten soms ontbreekt. Dan heb ik goed nieuws! Ik heb besloten dit concept als dienst toe te voegen binnen mijn praktijk. Als je vragen hebt, aarzel niet en neem contact met me op.

Tot slot

Het concept is uitgewerkt. Voor gezinnen in verschillende situaties heb ik draaiboeken voorbereid. De inhoud is duidelijk. Het tarief is bepaald. Nu moet ik alleen de gezinnen nog bereiken. Een voorwaarde hiervoor is een pakkende naam voor deze activiteit en die kan ik maar niet bedenken! Dus ik heb jou nodig: Verzin jij de perfect naam voor deze vorm van gezinscoaching? Dan ontvang jij een bon voor deze verse vorm van preventief coachen. Je kunt hem zelf gebruiken, maar ook aan een ander cadeau doen. Heb je inspiratie? Laat je vooral horen. 🙂

EDIT januari 2019: Ondertussen is gebleken dat drie uur erg lastig is in te plannen voor de meeste gezinnen. Dus dit concept is helaas een concept gebleven. Ik laat het blog staan, omdat ik het nog steeds jammer vind dat we vaak zo langs elkaar heen leven. Dus je bent en blijft welkom, alleen en met (een deel van) je gezin. Gaan we in twee uur de diepte in. Dat scheelt toch weer een uur! 😉