Appeltaarten bakken. De een is er een ster in, de ander heeft wat oefening nodig. Ik heb veel oefening nodig. Járen en tig taarten verder, heb ik het echter onder de knie. Ik weet nu welke appels ik moet hebben, hoe groot ik de stukjes moet snijden, hoe het perfecte deeg gemaakt wordt, hoeveel spijs, suiker en kaneel er in moet en op welke stand hij in de oven moet. De lengte van bakken blijft een kwestie van gevoel heb ik gemerkt. Soms kan een seconde het verschil zijn tussen perfecte harmonie en een compleet fiasco.
Na een aantal successen, zag ik mijn kans schoon en besloot volgens hetzelfde recept een perentaart te gaan maken. Als het met appels werkt, zal het met peren toch niet veel anders zijn?
En dat is het dus wel. Bleek.
HSP
Onze eerste zoon is een appel. Het ging met vallen en opstaan, vooral veel opstaan, maar het resultaat was snel duidelijk: deze jongen is hoogsensitief. Zonder twijfel. Deze klopt. Deze begrijp ik, want ik ben ook hooggevoelig. Ik geniet ook intens van fijne smaken en klanken, van regenbogen en vlinders. Ik schrik me ook een hoedje als de bel gaat en doe het liefst op verjaardagen ook mijn oren dicht als iedereen tegelijk gaat zingen. Ik word ook vooral heel moe van pretparken en Zweedse warenhuizen, hoe leuk ook. Ik kom ook zo lekker bij van een beetje tv kijken. Ik hou van rust en regelmaat.
Een aantal dingen horen echt meer bij hem dan bij mij. Als hij zijn tanden poetst en een druppel water op zijn pyjama morst, moet deze direct vervangen worden. Als de stofzuiger uit de kast wordt gehaald, vlucht hij direct naar zijn kamer. Pas toen hij 300% zeker wist dat hij het kon, ging hij lopen. Als er een minuscuul stukje paprika op zijn Dora-pasta zit, moet dat eraf. Zijn geheugen en zijn blik zijn een stuk scherper dan dat van mij en hij stelt zeer diepzinnige vragen. Hij is een denkertje. En hij voelt alles.
Broer
Twee jaar later is zijn broertje geboren. Heerlijk, wéér een appeltje nam ik direct aan. Hoe kon het anders? Het kon anders. Dit jongetje heeft helemaal geen last van harde geluiden. Dit mannetje kruipt en loopt op alles en iedereen af, met uitgestrekte armen en een grote lach. Áls hij besluit te eten, kan dit werkelijk alles zijn, met of zonder stukjes. Dit liefje valt gewoon als een blok in slaap na een visite of een uitje. Huh? Dan is hij vast minder gevoelig. Hoe fijn dat hij wat makkelijker door het leven zal gaan. Wat fijn voor hem. Wat gun ik dat hem. Ik hoor het me nog denken…
Beiden gevoelig
Je voelt ‘m waarschijnlijk al aankomen: Zowel de appel als de peer zijn extreem gevoelig. Het duurde bij de peer langer eer het kwartje viel en ik had de waarnemingen en inzichten van anderen nodig om het echt te zien. Hij is minstens zo gevoelig als zijn grote broer, hij uit het alleen anders. Daar waar onze eerste zoon veel ruimte neemt, is de tweede met 1,5 jaar een meester in zich aanpassen. Hij laat het niet of nauwelijks blijken als hij pijn heeft. Hij lacht de wereld tegemoet. Bij de kinderopvang is hij een allemansvriendje, hij speelt met iedereen, is makkelijk, slaapt niet, maar heeft lijkt het er prima te hebben. Op het moment dat ik hem ophaal, komt hij als een razende op me af en houdt me zo stevig en zo lang vast dat ik er een beetje van schrik. Soms kan hij pas ontspannen en in slaap vallen als wij zijn hand vasthouden. Hij mist zijn broer en ons echt heel erg als we er niet zijn en uit dit bijvoorbeeld door slecht te eten en te drinken. Na een drukke dag valt hij weliswaar gelijk in slaap, maar hij wordt de volgende dag wakker met koorts.
Wat voelde ik me schuldig toen ik voelde dat het waar was. Wat voelde ik me rot dat ik het niet goed gezien had. Wat voelde ik me naar dat ik hèm niet goed gezien had.
Hetzelfde, maar anders
Met dit artikel wil ik jullie erop wijzen dat er 1001 manieren zijn om hooggevoelig te zijn en 2002 manieren om dit te uiten. Of niet te uiten.
Heel eerlijk? Ik dacht stiekem dat het mij niet zou gebeuren. Ik ben notabene zelf hooggevoelig, ben al 6 jaar kindercoach, werk bijna alleen met gevoelige mensen, in alle vormen, soorten, situaties en leeftijden. Ik heb er voor geleerd, ben er dag en nacht mee bezig! Ik wist alles wat er te weten valt. Heus!
En toen werd ik moeder…
Wil je vaker dit soort blogs ontvangen? Meld je dan nu aan voor mijn gratis Tips&Blogs over HSP, opvoeding en ontwikkeling via DEZE LINK 🙂
Hoi Janina, wat heb je dat mooi verwoord! Mijn jongens zijn wat ouder dan die van jou maar ik heb exact dezelfde ervaring. Ik hoor het mezelf nog zeggen ” gelukkig is hij wat makkelijker voor zichzelf”. Nou dat had ik mooi mis!! Twee mooie gevoelige jongens, maar zo verschillend!!